[ چون خبر غارت بردن یاران معاویه را بر أنبار شنید خود پیاده به راه افتاد تا به نخیله رسید . مردم در نخیله بدو پیوستند و گفتند اى امیر مؤمنان ما کار آنان را کفایت مى‏کنیم . امام فرمود : ] شما از عهده کار خود بر نمى‏آیید چگونه کار دیگرى را برایم کفایت مى‏نمایید ؟ اگر پیش از من رعیت از ستم فرمانروایان مى‏نالید ، امروز من از ستم رعیت خود مى‏نالم . گویى من پیروم و آنان پیشوا ، من محکومم و آنها فرمانروا . [ چون امام این سخن را ضمن گفتارى درازى فرمود که گزیده آن را در خطبه‏ها آوردم ، دو مرد از یاران وى نزد او آمدند ، یکى از آن دو گفت : من جز خودم و برادرم را در اختیار ندارم ، اى امیر مؤمنان فرمان ده تا انجام دهم امام فرمود : ] شما کجا و آنچه من مى‏خواهم کجا ؟ [نهج البلاغه]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :0
بازدید دیروز :13
کل بازدید :16703
تعداد کل یاداشته ها : 13
04/5/8
12:43 ص

سلم امروز برای این که درس نخونم (برای فوق)این شعر رو از خودم در کردم

شعر که نیست ولی کی به کیه ما بهش میگیم شعر حرفیه؟

گفتم شبی به مهدی تا کی شود نمایان آن رخسار گلگون

                                           گفتا که صبر باید کرد ره همچنان دراز است

گفتم که شاید آنوقت نباشم در حضورت

                                          گفتا که خوب باشی خود آورم حضورم

گفتم که چه باید کرد در این شب سیاهی

                                        گفتا که در دل شب راز ونیاز کردن

گفتم که چه بگوییم با این همه سیاهی

                                       گفتا که کن توبه من میشوم یارت

گفتم توبه کردم باز هم گنه گرفتم

                                    گفتا که توبه نبود آنانکه توگرفتی

گفتم چه باید کرد من دیگر عاجز هستم

                                    گفتا ز دل انابه یاری رساندن از من

گفتم گیرم انابه مقبول آنوقت چه بگویم

                                 گفتا که از دل وجان گو مهدی رسان خدایا 

  الهم عجل لولیک الحسن

خوانندگان  ایرادات را بگویند به خدا اولین شعر گفتن عمرم بود ببخشید دیگه                                  


عید90