این شعر ها رو یه دوست قدیمی برام نوشته:

زندگی عبور شمعی است از عمق مرداب     مجالی تا خاموشی من نیست 

و

در این دیار بی کسی کسی به در نمیزند     به دشت پر ملال ما پرنده پر نمزند

و

اسمان چشم ابری خداست نگران همیشه من و تو  خدا اینجاست اسمان بهانه ست