به نظر من اگه دو تا یار یا دو تا دوست بخوان با هم و در کنار هم زندگی کنن باید چند نکته رو رعایت کنن

1- تونایی معذرت خواستن را داشته باشند یعنی بتونن بعد از یک کار غلط یا حتی اگه درست باشه (از نظر خودش) معذرت خواهی کنن یعنی فکر نکنن که اگه بگن ببخشید کوچیک میشن یا کم میارن حالا شما چه جورید توانایی معذرت خواستن رو دارید؟ 

2- توانایی گذشت کردن و بخشیدن طرف مقابل نه تنها به زبان بلکه از دل  یعنی کینه ای نداشته باشی

3- زود قضاوت کردن رو بذاری کنار یعنی هر کاری که طرف مقابل میکنه پیش خودت بگی حتما یه دلیل قانع کننده داره که این کار رو انجام داده (حتی اگر از دید تو کارش خیلی بد باشه)

4- راستگو  باشند چون اگه یک بار وفقط یک کار دروغی که به طرف مقابل میگن ثابت بشه دروغ دیگه  اعتمادش نسبت به  اون از بین میره

5- به همدیگه اعتماد داشته باشند

6- همدیگه رو درک کنن

7-...........

بقیه موارد رو شما بگین

سلم امروز برای این که درس نخونم (برای فوق)این شعر رو از خودم در کردم

شعر که نیست ولی کی به کیه ما بهش میگیم شعر حرفیه؟

گفتم شبی به مهدی تا کی شود نمایان آن رخسار گلگون

                                           گفتا که صبر باید کرد ره همچنان دراز است

گفتم که شاید آنوقت نباشم در حضورت

                                          گفتا که خوب باشی خود آورم حضورم

گفتم که چه باید کرد در این شب سیاهی

                                        گفتا که در دل شب راز ونیاز کردن

گفتم که چه بگوییم با این همه سیاهی

                                       گفتا که کن توبه من میشوم یارت

گفتم توبه کردم باز هم گنه گرفتم

                                    گفتا که توبه نبود آنانکه توگرفتی

گفتم چه باید کرد من دیگر عاجز هستم

                                    گفتا ز دل انابه یاری رساندن از من

گفتم گیرم انابه مقبول آنوقت چه بگویم

                                 گفتا که از دل وجان گو مهدی رسان خدایا 

  الهم عجل لولیک الحسن

خوانندگان  ایرادات را بگویند به خدا اولین شعر گفتن عمرم بود ببخشید دیگه                                  

این شعر ها رو یه دوست قدیمی برام نوشته:

زندگی عبور شمعی است از عمق مرداب     مجالی تا خاموشی من نیست 

و

در این دیار بی کسی کسی به در نمیزند     به دشت پر ملال ما پرنده پر نمزند

و

اسمان چشم ابری خداست نگران همیشه من و تو  خدا اینجاست اسمان بهانه ست

با سلام امروز جمعه از سر بی کاری یه وبلاگ درست کردم ولی همچین هم بلد نیستم بنویسم

چند روز پیش تو یه وبلاگی  مطالبی رو خوندم که واقعا نگاهم رو نسبت به بعضی چیزا خیلی عوض کرد

مثلا چقدر ادم ها تفکراتی که نسبت به دیگران مکنه غلط یا سطحی هستش

 ما ادم ها کلا زود قضاوت میکنیم مگه نه ؟

به نظر من اگه کمی فکر کنیم  که عاقبت کاری که میکنیم چیه خیلی راحت میتونیم کارها رو درست انجام بدیم

حتما با خودت میگی این یارو چقدر فرمالیته مینویسه

اره خودم هم قبول دارم

درست میشه اولش

گفتم که الف گفت دگر گفتم هیچ در خانه اگر کس است یک حرف بس است